Deel 2 West- Amerika 2018

30 augustus

Vanochtend zijn we erg vroeg op gestaan. Half 6 ging het wekkertje. Maar dit moest wel, omdat we om 10.00 uur moesten inchecken bij Ken's Tours en het was ruim 3 uur rijden. Om half 11 hadden we de tour door de Lower Antelope Canyon. Onderweg kwamen we weer hele mooie uitzichten tegen en zagen we ook nog een klein stukje van de Grand Canyon North Rim. Ook kwamen we op de heenweg nog weer even door de Grand Canyon South Rim. De zon stond er ook weer anders op, dus dit was wel heel mooi!

Toen we aankwamen bij Ken's Tour kregen we een leuke gids toegewezen. Ze legde goed uit wat we wel en niet mochten. Sommige paden waren ook erg smal en de trappen stijl, dus dit was wel goed dat ze hiervoor waarschuwde. In de groep voor ons zaten veel Chinezen, dus dan kan je wel raden hoe dat ging met de foto's maken. Haha. De gids maakte op sommige momenten gave foto's voor je (bijvoorbeeld een zeepaardje in de lucht door de rotsen).

Na de Lower Antelope Canyon gingen we naar de Horseshoe bend, dit lag namelijk maar 10 minuten van waar we waren. Het was even een klim, maar wat ontzettend mooi was dit zeg! Het is zo bijzonder om deze uitzichten te zien. Eigenlijk onbeschrijfelijk. We kwamen nog een man tegen die 5 uur had gereden vanaf Las Vegas en nog terug ging! Niet normaal! We maakten even foto's van hem, want hij reisde alleen en daarna nam hij van ons een leuke foto.

Vanaf Horseshoe bend was het nog een keer 3 uur rijden naar ons hotel in St. George. Luus en ik geven even eerst langs de Walmart, wat blijft dit toch een bijzondere ervaring haha. Alles wat je maar zoekt is er! Duizenden smaken van chips, drinken, cereal, luchtverfrissers, ALLES!!! We namen even wat te drinken en te eten voor onderweg. Toen we aankwamen in het hotel, zijn we even lekker gaan zwemmen om af te koelen en eventjes te relaxen. Daarna gingen we even douchen om even een hapje te eten. Dit deden we bij een leuk Amerikaans tentje met een leuke serveerster.

Ze schreef haar naam op de kop op het papieren kleed, erg leuk! Na ons eten vonden we dat het wel een keer tijd werd voor een dessert. Dit hadden we nog steeds niet gedaan, omdat de eetporties zo belachelijk groot zijn. Maar wat voor een dessert hadden we, pfoe, het is voor één persoon maar met 4 personen kan je het nog niet eens op denk ik. We kregen het dan ook niet voor elkaar, maar lekker was het!

We vroegen nog of überhaupt iemand dit op kreeg. Ze vertelde ons dat één iemand dit voor elkaar had gekregen, namelijk een tengere tienerjongen na eerst een voorgerecht; een grote rib-eye met alles er op en eraan en toen dus het dessert. Nou wij vinden het knap!

Morgen gaan we naar Zion, het zal een uurtje rijden zijn. Na Zion gaan we naar Stovepipe Wells (in Death Valley). We zijn weer benieuwd!!! :D

31 augustus

We staan vroeg op en gaan op tijd ontbijten. Rond 08.00 / 08.30 rijden we weg naar Zion National Park. We zien al redelijk op tijd dat de parkeerplaatsen bij het park vol zijn. We zien een visitor center en stappen er naar binnen. Ze legt ons inderdaad uit dat het park al vol is en we daarachter kunnen parkeren voor 20 dollar. Een andere mogelijkheid zien we niet zo snel. Ook legt ze ons uit dat er sommige delen nog gesloten zijn, vanwege een heftige regenval een aantal weken terug. Onder andere Angels Landing zit dicht, erg jammer want dit hadden we graag willen zien. Maar het park heeft natuurlijk nog veel meer mooie dingen. We parkeren de auto en lopen naar de shuttle stop. Je kan een gratis shuttle nemen naar het park (ongeveer 5 minuten) en vanaf daar verder gebruiken maken van de shuttles in het park.

We gaan eerst naar de Riverside walk, dit is ongeveer 1,6 km en een easy trail. Je kan nog doorlopen naar de Narrows, maar dan moet je door het water en daar hadden we niet op gerekend. Dus dat hebben we niet gedaan. Je loopt bij deze trail langs het water en zien genoeg mooie uitzichten. Ook spotten we erg vaak de eekhoorns. We kijken nog even de Narrows in en lopen dan terug.

Dan gaan we naar de Weeping Rock, dit is ongeveer 0,6 km maar een flinke klim. De weepin Rock is een soort van waterval, alleen valt ie niet echt bij ons haha. Maar desalniettemin een prachtig uitzicht! Na de Weeping Rock gaan we naar de Zion lodge. We bestellen een broodje voordat we weer verder gaan naar de volgende trail. Er komen twee dames bij ons aan tafel zitten en zijn erg enthousiast dus we kletsen daar even mee. Nadat we het broodje op hebben, gaan we naar de Emerald Pools. De upper pool is dicht, ook vanwege de overstromingen. We lopen naar de lower emerald pool, dit is ook een waterval. Deze is wel beter te zien, maar ook niet zoals normaal. Er waren dan ook totaal geen waarschuwingen voor hoog water/overstromingen. Maar ook dit was gewoon prachtig. We zien op het pad van de upper emerald pool inderdaad de vernietigingen en vragen ons af hoe ze het gaan herstellen. We besluiten naar deze trail naar het hotel in Death Valley te gaan.

Rond 15.30 uur zijn we weer terug bij de auto en gaan op weg naar Death Valley. De rit zal ongeveer 5 uur duren. We typen een adres in de TomTom, maar het is niet een geheel duidelijk adres en we wagen het er op.

Het uitzicht in Death Valley is prachtig en vooral omdat de zon nu begint te zakken. Er komt dan ook een mooie gloed op de bergen. Maar dan komt het.... we rijden in Death Valley en de TomTom zegt rechtsaf. Nou dat gaat hem niet worden. We rijden door omdat we dachten dat het hotel in Stovepipe Wells zat. We komen een tankstation tegen en gaan het toch maar vragen. Het hotel zit dus in Furnace Creek. Ook hier krijg ik niet echt een duidelijke toelichting, alleen dat we 25 miles terug moeten en ergens bij de palmbomen (die kan je ook heel goed zien als het donker is....). Ik tank wel even de auto, aangezien we nog wel even een stukje terug moeten.

En je raad het al, ook het hotel was niet heel handig te vinden. We zagen dat we een soort van Furnace Creek binnenreden en zagen wel veel licht aan de zijkant van de weg van soort van huisjes/gebouwen. We reden nog een stukje door, maar zagen een bordje 'next services: 57 miles'. Ok dan toch omdraaien, ook daar was de ingang niet gemakkelijk te vinden maar toen toch eindelijk zagen we een bordje van The Ranch! Hehe, we waren er. We checkten ons in en besloten eerst te gaan eten. Dit was een nogal bijzondere ervaring! We liepen het gebouw / restaurant in, maar het was een soort hal met tafels, een geïmproviseerde bar en een bestel gedeelte. Maar goed, we konden eten. Luus en ik bestelden een pizza samen, blij van want het was een enorme portie natuurlijk weer! Na het eten gingen we naar onze kamer, het was nogal oud maar wel schoon gelukkig. We gingen ons klaarmaken voor het slapen totdat ik iets half zag bewegen op de grond. Het was een gekko maar zonder staart, want Luus had er op gestaan. Tsja en dan moeten twee dames deze gaan opruimen. Aangezien hij nog half bewoog, duurde dat wel even. Hahaha. Maar uiteindelijk kregen we hem in het bekertje en gooiden het naar buiten. Wat een avontuur weer.

Toen we in bed lagen, merkten we ook dat erg gehorig was. We hadden buren met kinderen en dat hoorden we dus luid en duidelijk. Dan toch maar gaan slapen!

1 september

We hebben nog best lekker geslapen en dachten van ieder dat we de wekker hadden gezet, maar werden wel aardig wakker op het goede moment. We gaan douchen, pakken alles weer in en zetten het spul in de auto. We checken ons uit en gaan naar het 'restaurant' om eten te halen. We halen iets en eten nog even aan de tafel. Nadat we het op hebben, rijden we naar Badwater Basin. Dit is het laagste punt van Noord-Amerika. Namelijk 85,5 m onder de zeespiegel. Het is al goed warm, ongeveer 39 graden. Na driekwartier rijden kunnen we parkeren en moeten dan nog wel een aardig stuk lopen, maar we hebben het er voor over! Onderweg naar de vlakte zien we al zout op het pad er naar toe. Ook voelt het pad een beetje aan als een soort rubberen mat. Toen we er na ongeveer 20 minuten waren was het uitzicht prachtig! Een volledige witte oppervlakte, het leek gewoon sneeuw.

Ook gutste het zweet los vanwege de hitte. Na wat foto's gemaakt te hebben liepen we terug naar de auto. Daar ging het zweten gewoon lekker door. We stelden de TomTom in op het hotel in Visalia, dit was ongeveer 6 uur rijden. Op een gegeven moment werden we het onderweg wel een beetje zat, maar we hebben wel erg leuk geluncht bij Peggy Sue's Diner. Een soort 50 jarige diner. Dit restaurant was helemaal ingericht op die tijd.

We gingen nog even naar het toilet voordat we de reis vervolgden. We schrokken ons rot, want dit stond in het toilet! Haha wel erg leuk. 

Ongeveer om 18.30 waren we in het hotel. We checkten ons in, kleedden ons even om en gingen een hapje eten bij het hotel hiernaast.

Er was een Mexicaans feest gaande, dus we hadden er leuke muziek bij! We hebben super lekker gegeten en gaan terug naar ons hotel. We proberen de kamer in te komen, met de nadruk op proberen. Hij blinkt groen, maar gaat open. We gaan naar de receptie en ze activeert de kaarten opnieuw. We doen weer een poging, maar nog niks. We gaan dus weer naar beneden en krijgen nieuwe kaarten. We proberen het weer en je raad het al nog niet. We gaan dus weer naar beneden en ze probeert het met haar kaart. Nog niks. Hebben wij weer hoor. Ze haalt een andere sleutel op, maar dit gaat nog moeizaam en ineens heeft ze hem. Gelukkig de deur gaat open! Luus gaat even douchen en ik typ dit verhaaltje weer even om jullie up to date te houden! Nu lekker slapen en morgen gaan we Seqouia park bezoeken. Slaap lekker en tot de volgende! :)